سفر در زمان و به گذشته ممکن است | باید جهان را بچرخانید!
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۵۵۹۷۴
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، کرت گودل، ریاضیدان معروف، دوست و همسایه آلبرت انیشتین در پرینستون بود. او در مورد نظریه نسبیت عام انیشتین که فرمولی مدرن برای نیروی گرانش است، کنجکاو شد.
نظریه نسبیت عام، وجود ماده و انرژی را به خمش و تاب برداشتن فضا - زمان و سپس آن خمیدگی و تاب برداشتن را به رفتار ماده و انرژی ربط میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
گودل کنجکاو بود که آیا نسبیت میتواند اجازه سفر در زمان به سوی گذشته را بدهد یا خیر. تئوری انیشتین ظاهرا چارچوبی نهایی برای ماهیت فضا - زمان است و تا آنجا که میدانیم سفر در زمان به گذشته ممنوع است. بنابراین گودل بر این باور بود که نسبیت عام باید به طور خودکار آن را رد کند.
گودل اما کشف کرد که در واقع نسبیت عام با سفر در زمان به گذشته جور درمیآید. ترفندی که باید به کار ببرید این است که جهان را به حرکت درآورید.
گودل برای اثبات نظر خود یک مدل نسبتا ساده و مصنوعی از جهان ساخت. این جهان در حال چرخش است و فقط یک عنصر دارد. آن عنصر یک ثابت کیهانی منفی است که در برابر نیروی گریز از مرکز چرخش مقاومت میکند تا جهان را ثابت نگه دارد.
گودل دریافت که اگر مسیر خاصی را در این جهان در حال چرخش دنبال کنید، میتوانید به گذشته خود برسید. برای انجام این کار باید بسیار دور و تا میلیاردها سال نوری سفر کنید، اما میتوان آن را انجام داد.
همانطور که سفر میکنید، در چرخش جهان گرفتار میشوید. این فقط چرخش چیزهای موجود در کیهان نیست، بلکه خود فضا - زمان است. در اصل، چرخش جهان مسیرهای بالقوه شما را به سمت جلو تغییر میدهد که این مسیرها به همان جایی که شما شروع کردهاید باز میگردند.
شما سفر میکنید و سرعت شما بیشتر از سرعت نور نیست، با این حال خود را همانجایی مییابید که سفرتان را آغاز کردهاید: یعنی در گذشته.
بیشتر بخوانید:
اتفاق شگفتانگیزی که در سرعتی بالاتر از سرعت نور رخ میدهد!امکان سفر در زمان به سوی گذشته، پارادوکسهایی ایجاد و درک ما از علیت را نقض میکند. خوشبختانه، همه مشاهدات نشان میدهد که جهان در حال چرخش نیست، بنابراین ما از مشکل گودل در سفر در زمان به سی گذشته در امان هستیم.
اما این که چرا نسبیت عام با این پدیده به ظاهر غیرممکن موافق است تا به امروز یک راز باقی مانده است. گودل از مثال جهان در حال چرخش استفاده کرد تا استدلال کند که نسبیت عام ناقص است، و ممکن است ایدهاش هنوز درست باشد.
کد خبر 735067 منبع: همشهری آنلاین برچسبها فیزیک انیشتین علم فضامنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فیزیک انیشتین علم فضا سفر در زمان نسبیت عام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۵۵۹۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختراعی که «مرد عنکبوتی» را بیاعتبار میکند!
یک پیشرفت جدید میتواند دستیابی به قدرت خزیدن روی دیوار مرد عنکبوتی را آسانتر از همیشه کند. دانشمندان سنگاپور از یک پلیمر حافظهدار، چسبی قوی و قابل استفاده مجدد ساختهاند که با تغییر دما به سطوح میچسبد و از آنها جدا میشود.
به گزارش ایسنا، این پلیمر که اپوکسی E44 نامیده میشود و در دمای اتاق یک پلاستیک سخت و شیشهای است، پس از گرم شدن، شکلی نرم و لاستیکی به خود میگیرد. در این حالت، میتواند به شکافهای سطوح دیگر نفوذ کند و اگر در همان حال سرد شود، پیوندهای بسیار قوی ایجاد میکند. برای جدا کردن آن تنها کاری که باید انجام دهید، این است که دوباره آن را گرم کنید.
به نقل از نیواطلس، در آزمایشهایی که توسط دانشمندان دانشگاه فناوری نانیانگ (NTU) سنگاپور انجام شد، این چسب توانست بر روی طیف وسیعی از بافتهای مختلف بچسبد و هیچ اثر چسبندهای از خود بر جای نگذارد. از طریق آزمایش، محققان دریافتند که بهترین شکل برای این ماده، مجموعهای از ساختارهای مو مانند به نام فیبریل است که هر کدام چند میلیمتر عرض دارند.
به عنوان مثال، در یکی از دستگاهها از فیبریلهایی با سطح مقطع ۱۹.۶ میلیمتر مربع (۰.۰۳ اینچ) استفاده شد که هر کدام میتوانند تا ۱.۵۶ کیلوگرم (۳.۴ پوند) را تحمل کنند. افزودن فیبریلهای بیشتر، حداکثر وزنی را که ماده میتواند تحمل کند، افزایش میدهد.
پروفسور جیمی هسیا (Jimmy Hsia)، نویسنده اصلی این مطالعه، میگوید: این فناوری برای دستگیرههای چسبنده و رباتهای کوهنوردی بسیار مفید خواهد بود و ممکن است روزی به انسانها اجازه دهد مانند یک مرد عنکبوتی واقعی از دیوارها بالا بروند.
با این حال هنوز برای مرد عنکبوتی شدن زود است. این چسب حافظهدار کاملا آماده نیست. برای شروع، این چسب باید تا ۶۰ درجه سانتیگراد حرارت داده شود تا از سطح جدا شود که رسیدن به آن دما با استفاده از سشوار یک دقیقه طول میکشد. پس از فشرده شدن روی سطح، حدود سه دقیقه طول میکشد تا آنقدر خنک شود که در جای خود قفل شود. این دما و سرعت عمل برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست، اگرچه ممکن است برای مصارف صنعتی مانند گیرههای رباتیک که بارهای سنگین را حمل میکنند، کار کند، اما محققان میگوید که با کار بیشتر میتوان این محرکها را تغییر داد.
دکتر لینگهو چانگهونگ (Linghu Changhong)، نویسنده اول این مطالعه میگوید: یافتههای ما نشان میدهد که کاهش زمان انتظار تا چندین ثانیه امکانپذیر است و دما را میتوان به دمای نزدیک بدن کاهش داد که به طور چشمگیری امکان استفاده از آن در شرایط مختلف را ممکن میکند. محرکهای تغییر ماده از یک حالت به حالت دیگر نیز میتواند متفاوت باشد، مانند استفاده از جریان الکتریکی یا نور به جای دما.
در نهایت، محققان میگویند که این روش میتواند برای ساخت رباتهایی که میتوانند از سطوح بالا بروند یا برای وسایل بالا رفتن مانند دستکش و چکمه برای انسان استفاده شود.
انتهای پیام